Lagoas de Villafáfila

Lagoas de Villafáfila. Os primeiros restos arqueolóxicos corresponden a asentamentos calcolíticos e da Idade de Bronce (3000 a 1700 a. C.), xa mostran estruturas e ferramentas relacionadas coa extracción e transformación do sal. Hai manifestacións do paso das culturas romana, visigótica, árabe e mozárabe. A partir do s. XI, dáse un incremento dos núcleos de poboación, especialmente das cabanas e pousadas ligadas directamente á explotación das salinas, moitas das actuais poboacións deste territorio teñen neste tempo a súa orixe, como son: Villarrín de Campos, Villafáfila, Otero de Sariegos e Revellinos. A demanda crecente de sal orixinou un grande incremento da explotación que pasou a ser monopolio real no ano 1348, este incremento da produción levou ao progresivo esgotamento das salinas que, xunto coa intensificación do comercio con Portugal orixinou o declive da explotación do sal, o abandono definitivo foi no s. XVI.   Destacan na paisaxe os pombais, de planta xeralmente circular, adoitan estar construídos con ladrillos de adobe, unidos por unha fina capa de barro, o tellado está realizado con tella árabe de barro cocido. A pouca rendibilidade das pombas levou ao abandono de moitos destes pombais. Nos últimos tempos tentan recuperalos.  Este conxunto de lagoas salitrosas, de carácter estepario e unha boa zona para todo un conxunto de aves. É a principal zona húmida esteparia de Castela e León.    Se queres ver as fotos pincha aquí