Santa Margarida de Montemaior, A Laracha, é un santuario con capela(séculos XIX-XX) situado no lugar do mesmo nome, concello da Laracha. Está situado a carón dunha fermosa carballeira.
Moi cerca do santuario, como ocorre en case todos os santuarios de Galiza, atópase a fonte de Santa Margarita. A nosa é a terra da auga, son moitas e abondosas as fontes, regatos, lagoas e ríos. No imaxinario popular persiste a crenza de que a auga é o elemento fundamental máis forte que o lume, a pedra e o ar, é un elemento que garda e outorga a vida. En fontes, lagoas e ríos agáchanse personaxes mitolóxicos populares como xanas, encantos e meigas.
As lendas, cantigas e romances, amosan a carga simbólica das fontes, con referencias a vellos cultos hídricos e ás súas propiedades beneficiosas e profilácticas, moitas veces curadoras e mesmo fecundantes.
As augas de Santa Margarida, patroa da fecundidade e protectora das mulleres en parto, curan as enfermidades da pel, as doenzas da gorxa e a esterilidade;
As persoas devotas utilizan os panos, mollados na auga da fonte, para lavar a parte afectada do corpo e penduralos das árbores ou das silveiras, preto da fonte.
A estas fontes acudía, dende moi antigo, a poboación rural na procura da saúde perdida, e foron cristianizadas, como lle pasou a moitos lugares, baixo o padroado de santos e virxes.
A importancia destas fontes quedou reflectida nas cantigas populares como as seguintes:
"Santa Margarida ten
unha fonte con dous caños,
onde se van a curar
tódolos males estraños".
Ou esta outra:
"Miña santa Margarida,
miña Margarida santa;
a auga da túa fonte
curoume a miña garganta".
Ningún comentario:
Publicar un comentario